Treść wykładów Petera Russella i Amita Goswamiego, ze względu na materialistyczny paradygmat w jakim poruszają się klasycznie empiryczne nauki matematyczno-przyrodnicze, oczywiście przez większość akademickich przedstawicieli tychże, nie zostałaby uznana za naukową. Zamieszczamy je jednak jako interesujące próby wyjaśniania zagadnień takich jak rozwój świadomości czy umysłu, podejmowane przez związane z nauką (m.in. fizyką) osoby.
Pamiętać należy w tym miejscu jednak, iż są to jedynie czysto formalne interpretacje, które ze swej natury, nie są w stanie, w żadnym sensie zastąpić osobistego doświadczenia jakie daje medytacja. Inaczej mówiąc, dopóki jedynie mówimy o zenie, ("niedualnej świadomości", "wielkim umyśle", etc) konstruujemy rodzaj nienaukowej (niepopartej doświadczeniem i dla większości naszych potencjalnych słuchaczy niesprawdzalnej) metafizyki, jeśli natomiast praktykujemy, to dość szybko okazuje się, że nasze doświadczenia, jako porównywalne i dające się uzgodnić z doświadczeniem innych praktykujących, spełniają ogólne wymogi empirycznej racjonalności. Krótko mówiąc, w japońskiej tradycji praktyki medytacyjnej, proponuje się metodę (instrukcję wykonania doświadczenia) dającą konkretne efekty (wyniki doświadczenia), które następnie można porównać z doświadczeniem mistrza zen i innych praktykujących ( zestawić wyniki doświadczeń) . Problem jest dość prosty i z tej perspektywy właściwie naukowy i empiryczny - przede wszystkim należy po prostu wykonać doświadczenie!
Autor: Tomasz
